Met mijn onderneming – De Toneeljuf – ben ik behoorlijk zichtbaar. Het kan natuurlijk altijd beter en daar werk ik ook aan. Maar als ik terugkijk op hoe ik begon en hoe ik toen mijn best deed om vooral niet gevonden te worden, ben ik van ver gekomen.

Ik begon met ondernemen tegen wil en dank. Ik was mijn baan kwijtgeraakt, ik had een kind en een stiefgezin cadeau gekregen en ik was verhuisd naar een andere stad. Met al die bagage was het niet gemakkelijk voor mij om passend werk te vinden. Ik wilde graag weer werken met kinderen en improvisatietheater, daarnaast had ik ideeën over hoe prentenboeken als inspiratie konden dienen voor spel. Het bleek dat geen enkele organisatie daar nou precies op zat te wachten. Terwijl ik bleef voelen dat daar vernieuwende mogelijkheden lagen. De enige bruikbare weg bleek te leiden naar de Kamer van Koophandel.

Wat een spanning! Ik had mezelf nooit als ondernemer gezien. Ik had er zelfs nog nooit over nagedacht, tot ik mijn eigenwijze plannen in actie wilde omzetten. Ik liet een mooie website bouwen en dacht goed na over wat ik kon bieden. Toen alles stond schrok ik mij rot. Nu moest ik zeker echt iets gaan doen? Ik werd bloednerveus en wilde het liefst dat niemand mij vond. Ik wist vrij zeker dat ik elk moment door de mand kon vallen. Ik was zelfs boos op de vriend die mij in contact bracht met mijn eerste opdrachtgever. Toch ging ik er, met lood in mijn schoenen, op af.

Het werd een succes en na die eerste opdracht volgden er meer. Mensen wisten van mijn bestaan en ik durfde steeds beter mijn mond open te trekken. Mijn aanbod veranderde mee met mijn toegenomen lef. Naast lessen geven ging ik voorstellingen spelen. Toen ging ik weer aan anderen leren hoe je spel op een eenvoudige manier kunt toepassen in je groep of team. Ik kwam op veel verschillende plekken, vergat altijd mijn visitekaarten mee te nemen en toch rolde het balletje door. Tot corona zijn intrede deed en alles stil legde.

Het bleek een geluk bij een ongeluk. Doordat ik gedwongen stil moest staan kreeg ik tijd om naar mijn bedrijf te kijken. Was ik wel op de koers die ik wilde blijven volgen? Ik liet mij helpen door een tekstschrijver en een videomaker. Zij leerden mij om mijn teksten en promotiefilmpjes beter aan te laten sluiten op mijn ideale klant. En die ideale klant was totaal iemand anders dan waar ik ‘voor corona’ mijn pijlen op richtte. Ik maakte een switch van kinderen naar volwassenen. Eerst nog voorzichtig, maar al snel met groeiend vertrouwen en enthousiasme.

Nu ben ik totaal niet meer bang om zichtbaar te zijn. Sterker nog, ik vind het een heel leuk onderdeel van het ondernemen. Marketing is een spannende en uitdagende manier om je klanten te kunnen bedienen. Als jij niet in beeld bent, gaat niemand je product of dienst kopen. Zo simpel is het. Als je een onderneming hebt kun je geen geheim zijn. Dus hoe eng het is, je moet de boer op. Je kop boven het maaiveld uitsteken zodat de mensen die bij jou passen ook echt voor je kunnen kiezen.

Mijn belangrijkste product is de cursus ‘Toneel om te groeien’ voor volwassenen. En dat groeien is precies wat ikzelf gedaan heb in de afgelopen 9 jaar. Ik weet zeker dat ik nog lang niet uitgegroeid ben. Dat zou ik niet eens willen. Het ondernemen heeft mij heel veel geleerd over mezelf en heeft mij geholpen om te worden wie ik nu ben. De trotse eigenaar van De Toneeljuf, een goedlopend bedrijf dat allang geen geheim meer is.

Saskia van der Elst – De Toneeljuf

(foto door La Luuz Fotografie)