Beste meneer Jansen,

Er moet mij even iets van het hart. Over de manier waarop u mij heeft geprobeerd iets te verkopen. Laat ik voorop stellen dat ik graag open sta voor een goed verhaal en aanbod.
Twee weken geleden stond u op mijn voicemail. Inmiddels heb ik kunnen achterhalen dat u het was, want eigenlijk verstond ik u helemaal niet. U mompelde iets, maar dat kan aan mijn voicemail gelegen hebben. Ik heb u opgezocht op LinkedIn, maar zag alleen maar een ei als foto. Jammer, hoor. Nu had ik nog geen beeld bij u.
Ik begreep dat u van een tijdschrift was en u een goed aanbod voor mij had, althans dat schreef u. Vervolgens kreeg ik een mail van u die bomvol stond met spelfouten. So far voor de goede eerste indruk. Maar ik ben de beroerdste niet, dus gaf ik u het voordeel van de twijfel. In de mail schreef u in vetgedrukte letters iets over de bewezen kracht van de herhaling in advertorials en redactionele uitingen.

Ik mailde terug dat ik er over na moest denken, wat in ‘klantentaal’ eigenlijk zoveel betekent als ‘ik dacht het niet’. U mailde vrijwel direct terug met de volgende tekst:

Bedankt voor de response, meer als dan even te overdenken is wat ik graag wil bereiken, de doelgroep en investering moeten wel te verantwoorden zijn.

Dat vond ik wel een beetje cryptisch. Ik denk dat ik weet wat u bedoelde, maar ja, dat is een beetje gissen natuurlijk. Want ik denk dat u bedoelde dat ik er goed over na moest denken wat het mij zou opleveren. Maar weet u, meneer Jansen, ik had zo graag gezien dat u mij daar een beetje in zou kunnen helpen. Dat u mij zou kunnen vertellen ‘What’s in it for me’.

Een paar dagen later kreeg ik weer een mail van u, maar nu ook gericht aan 5 anderen, die ik zijdelings ken omdat we ooit in hetzelfde bedrijfsverzamelgebouw hebben gezeten, maar waar ik geen enkele zakelijke connectie mee heb. In die mail schreef u dat u ons allemaal afzonderlijk gesproken had. Maar dat was natuurlijk niet helemaal waar. Of kreeg u misschien dat idee omdat u mijn voicemail had ingesproken? In de mail gaf u aan dat we allen positief hadden gereageerd op uw voorstel voor een collectieve advertentie ruimte. Maar ook dat is niet waar, he? Want ik heb de stoute schoenen aangetrokken en de andere ondernemers in kwestie gemaild om te verifiëren en wat bleek; niemand had positief gereageerd.

Dus meneer Jansen, vraag ik me het volgende af: hoe moeten we nu verder? En natuurlijk kijk ik wellicht met een andere bril naar deze benadering, omdat ik trainer ben op dit vakgebied. Mag ik daarom zo vrij zijn u een aantal tips te geven zodat u de volgende keer wellicht meer succes zult hebben?

1. Een foto op uw LinkedIn profiel doet wonderen voor de betrouwbaarheid. Ik krijg dan direct een beeld bij u.
2. Lees uw eigen mails na op spelfouten voordat u deze uitstuurt. Of laat uw mail tegenlezen door een collega. Het komt heel slordig over, wat niet echt bijdraagt aan een betrouwbare indruk.
3. Geef mij het gevoel dat ik ook echt iets aan uw voorstel heb. Wat het mij oplevert om te adverteren in uw blad. Nu heeft u mij op geen enkele manier getriggerd om met u verder te praten.
4. Wees eerlijk, want dat duurt uiteindelijk het langst. Dat was u niet toen u aangaf dat de anderen allen positief gereageerd hadden. Daardoor vertrouw ik u niet.

Al met al staat u nu 4-0 achter op de betrouwbaarheidsladder. Want u merkt al dat vertrouwen de meest belangrijke factor is om überhaupt iets te verkopen. En ik weet als sales professional dat het een lastig verhaal wordt om dat nog om te buigen naar een ‘thumbs up’ als het bij een standaard stereotype verkoopverhaal blijft.

Zal ik contact opnemen met uw leidinggevende en voorstellen om u te helpen met een training waarbij we inzetten op het toevoegen van een stukje persoonlijkheid aan het bedrijfsverhaal? Misschien hebben uw collega’s ook wel interesse. Dat scheelt weer in de investering. Succes gegarandeerd.

Ik zal u volgende week dinsdag om 10 uur even bellen om te horen wanneer we van start kunnen gaan.

Met hartelijke groet,
Linda Abrams